به گزارش «نماینده»، غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با حضور در برنامه تلویزیونی «چشم شب روشن» درباره زبان فارسی گفت: تشکر می‌کنم بابت اینکه مجالی فراهم کردین که درباره زبان فارسی و فرهنگستان زبان و ادب فارسی صحبت شود زیرا زبان رکنی از ارکان هویت ملی ما است یعنی از زمانی که ایران، ایران بود زبان فارسی نیز همزادش بشمار می رفت.

وی ادادمه داد: زمانی که نام ایران می آید مساله‌ای که به ذهن می‌رسد زبان فارسی است و هرجای دنیا کسی به زبان فارسی صحبت کند ما فکر می کنیم ایران آنجا هم هست و من گاهی فکر می‌کنم این افسانه آرش کمانگیر دارای معنای رمزی است و تیری که آرش برای تعیین مرزهای ایران انداخته است برد زبان فارسی را نشان می‌دهد.

رئیس فرهنگستان ادب و زبان فارسی بیان کرد: باید بگوییم تا هرجایی که زبان فارسی گسترش پیدا کرده است قلمرو فرهنگی ما نیز در آن مکان است؛ زمانی که نقشه جغرافیا را نگاه می کنیم باید ببینیم اسم کدام شهرها در کدام کشورها فارسی است و این موضوع نشان دهنده برد تیر آرش است که تا به چه مکان هایی رفته است.

حدادعادل با اشاره به زندگی نامه ابن بطوطه افزود: وی به هر مکانی که سفر می کرده با همان مختصر فارسی مایحتاج اولیه خود را برآورده کرده است به طور مثال داستان ابن بطوطه در شهر کوانجوی فعلی است که حاکم شهر او را به یک گشت تفریح روی رودخانه دعوت کرد و در قایق کناری یک عده از رامش گران بودند که آواز می خواندند که ابن بطوطه متوجه می شود که اشعاری که آنان میخوانند به زبان فارسی است.

وی اظهار کرد: نکته مهم این جا است که تاریخی که ابن بطوطه این غزل را از زبان خوانندگان چینی نقل می کند ۴۰ سال بعد از فوت سعدی بوده است یعنی برد زبان فارسی اینقدر بوده است که در دوران کندی ارتباطات تنها ۴۰ سال طول کشیده است که شعر سعدی وارد زبان خوانندگان چینی شود.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی اشاره کرد: ایران ما چندهزار سال پیش به زبان فارسی باستان سخن می گفت که پدر بزرگ فارسی امروز ما محسوب می شود بعدا هم به زبان فارسی میانه یا پهلوی صحبت می کرد که به پدر زبان فارسی مشهور است و فارسی امروز که فارسی نو هست حدود ۱۲۰۰ سال است در ایران رواج و گسترش یافته و امروز زبان رسمی ملت ایران به حساب می آید.

حدادعادل گفت: این نکته گفتنی است که در ایران از قدیم اقوام زبان محلی خودشان را داشته اند و گفتنی است این گویش ها و زبان ها تعداد زیادی بوده اند اما هم بر طبق یک قرارداد نانوشته به عنوان یک پیوند فرهنگی هرگاه می خواستند اندیشه خود را به دیگران از طریق مکتوب و رسمی منتقل کنند به زبان فارسی می نوشتند البته امروز نیز هم به همین گونه است که زبان پیوند زبان فارسی است.

رئیس فرهنگستان ادب و زبان فارسی عنوان کرد: مثلا فردوسی در غزنین در اوایل قرن چهارم به زبان فارسی شاهنامه می سراید که باید اشاره کرد که غزنین کجای نقشه است و شیراز زمان سعدی کجا قرار دارد اما سعدی به زبانی شعر می گوید که فردوسی گفته است یعنی امواج زبانی آنان کاملا با هم منطبق بوده است این خاصیت زبان فارسی و سرمایه بزرگ هویت بخش است که باید قدر آن را بدانیم.

وی افزود: مردم معولا به همان زبان مادری می اندیشند مگر آنکه به زبان دیگری مسلط باشند اکنون آذری زبان ها معمولا فارسی را بهتر از فارسی زبانان بکار می برند.

حدادعادل با اشاره به احساس خطر فردوسی در زمان خودش نسبت به زبان فارسی و دیگر افراد از جمله رهبر انقلاب در عصر کنونی ادامه داد: زبان یک موجود زنده است هر موجود زنده آسیب پذیر است و هم یک بهداشتی دارد برای پیشگیری از بیماری هم درمان دارد برای دفع بیماری، آسیب و آفت ممکن است در هر زمانی به یک شکلی نمایان شود امروز زبان فارسی از حیث ورود واژه های بیگانه در معرض خطر است و ما شاهدیم که انواع مفاهیم روش ها ابزارها کالاها که در دنیای غرب ابداع می شود با لفظش وارد کشور می شوند، اما بعضی زمان ها خود ابزار نمی آید و تنها لفطش وارد می شود و اگر ورود این‌ها مهار نشود و معادل های آنان در زبان فارسی پیدا نشود روز به روز به تعدادشان اضافه خواهد شد و به اصطلاح زبان فارسی را از ریخت می اندازند که در اینجا زبان مانند کشوری می شود که اتباع بیگانه از جمعیت اصلی بیشتر خواهند شد و مفهوم شهروندی را از بین می برند و مبهم می کنند.

وی عنوان کرد: واژگان زبان فارسی شهروند اقلیم زبان فارسی هستند و اگر واژه ای هم بخواهد وارد زبان فارسی بشود باید به یک شکلی تابعیت بگیرد اما اگر هجوم بیاورند شیرازه زبان از هم گسیخته می شود که مشکل امروز ماست که یک فضای گسترده علمی، دانشگاهی، صنعتی، اقتصادی پذیرای این واژگان هستند.